Brak zrozumienia

Helenka spała, ja ogarniałam dom, jednocześnie słuchałam toczącej się w tle rozmowy w programie TVN Style "Miasto kobiet". Akurat temat związany z macierzyństwem: Karmienie piersią w miejscach publicznych. I oto co usłyszałam. Pewna pani,  bezdzietna, stwierdziła,  że mama z małym dzieckiem w ogóle nie powinna pojawiać się w miejscach publicznych takich jak sklepy, galerie handlowe. I nie chodziło jej tutaj o dobro malucha, że np za głośno, zbyt tłoczno (to bym w zupełności zrozumiała), a raczej o to, że ludziom może przeszkadzać płacz dziecka lub widok karmiącej mamy. Aż przerwałam mycie podłogi. Na szczęście prowadząca zapytała ze zdenerwowaniem, czy w takim razie mama z dzieckiem ma zamknąć się w 4 ścianach i tkwić tam, póki maluch nie dorośnie, a na spacery wychodzić tylko gdzieś w leśne zarośla!

Zastanawiam się skąd w ludziach ten brak empatii i zrozumienia...

Co do karmienia w miejscach publicznych, wyznaję zasadę złotego środka. Tak, karmić, bo czasem nie ma wyjścia,  karmimy przecież na żądanie,  tyle że nie robić tego na pokaz,  można się okryć chustą czy pieluszka tetrową, niekoniecznie wystawiać transparent: Halo ludzie, ja tu karmię!!!! ;).  Takie jest moje zdanie. Czemu inni nie pomyślą,  że i dla mamy to może być stresująca sytuacja.  Dziecko płacze, a ona musi znaleźć dogodne miejsce, nakarmić je, tak by nikomu się nie narazić. Komu jeszcze potrzebna awantura, wyrzuty, czy mówiące same ze siebie spojrzenia. Tak, dla mamy to też jest stresujące. 

Ja nie miałam zbyt wielu sytuacji, w których musiałam nakarmić  Helę w miejscu, gdzie było wiele ludzi. Kiedyś podczas wizyty w Centrum Zdrowia Dziecka pojawiła się potrzeba nakarmienia jej na korytarzu, bo bardzo długo czekaliśmy na swoją kolej. Było to dla mnie krępujące,  usiadłam gdzieś w kącie i próbowałam nie zwracać na siebie uwagi. A przecież to naturalna sytuacja...

Ostatnio w Lidlu doświadczyłam "życzliwości inaczej". Zawsze idąc z Helenką do sklepu, wybieram porę taką, by nie natrafić na tłumy ludzi robiących zakupy po pracy. Jestem na urlopie macierzyńskim, więc mogę sobie pozwolić na takie rozplanowanie dnia. Na nierobienie zakupów nie mogę sobie pozwolić. To tak a propos wypowiedzi tej pani z programu. Nie mam z kim zostawić Helenki, a M. wraca czasem późno. 

Akurat tego dnia miałyśmy pecha. Czynne były tylko dwie kasy i ustawione już były do nich długie kolejki. My w jednej z nich na szarym końcu.  Jak na złość Heli coś się nie spodobało i zaczęła pokrzykiwać.  Nie pomagała zabawka, bujanie, świeża bułeczka. I teraz pora na "głównego bohatera". Mężczyzna stojący przede mną co chwila odwracał się poirytowany i swoim wzrokiem mówił mi: "No zrób coś z tym".  Tak najlepiej to byłoby, żebym opuściła sklep. Cała się upociłam,  żadnego wsparcia z zewnątrz.  Niestety nie jestem typem wygadanym i nie oglądającym się na nic, takim który potrafi się przepchać na siłę czy powiedzieć co myśli tej czy innej osobie, a szkoda. Pewnie opuściłabym sklep, ale na moje szczęście otworzyli jeszcze jedna kasę. Ratunek nadszedł. 
Nieraz też słyszałam opowieści koleżanek, jak to jakiś "miły" kierowca ZTM zamknął im drzwi przed nosem, albo zamknął je zbyt wcześnie, tak, że w efekcie mama jeszcze w autobusie a wózek na zewnątrz lub na odwrót.

Z jednej strony mówi się wokół,  że zbyt mało dzieci się rodzi. Namawia się kobiety do posiadania potomstwa nawet w liczbie większej niż jedno. Z drugiej strony mamę z dzieckiem traktuje się czasem w przestrzeni publicznej jak zło konieczne. Nic z tego nie rozumiem. To się nie trzyma całości...