11 miesięcy

Dziś nasz smoczek kończy 11 miesięcy.  Jak zwykle 13-ty jest dla nas wyjątkowy, tak więc, żeby tradycji stało się zadość, rano w łazience przywitała mnie.... biedronka. Chodziła sobie po ścianie.  Skąd się tam wzięła,  nie mam pojęcia.  Taki wietrzny dzień dzisiaj, może skądś ja przywiało...  Dziwna sprawa :)

Jak zawsze przy okazji mijającego miesiąca staram się troszkę podsumować ten czas. Słowo klucz na ten etap to ruch. Heli wszędzie jest pełno. Śmiało wspina się, staje na nóżkach i porusza przy meblach. Gdy trzymam ją za obie rączki, możemy spacerować po całym mieszkaniu. Przy czym najczęściej stawia takie śmieszne kroki jak oficer, nie zgina nóg w kolanach. Hela uwielbia takie spacery, mój kręgosłup nieco mniej... Inne sposoby przemieszczania się to raczkowanie i pełzanie, które ma opanowane do perfekcji, mogłaby brać udział w jakimś wyścigu i zwycięstwo miałaby w kieszeni. 

Ulubione zabawki to drewniana układanka, polegająca na dopasowywaniu elementów w odpowiednie miejsca, Heli narazie te elementy wyjmuje, podaje mi lub sama układa na podłodze i tak w kółko. Poza tym kocha wszystkie piłki jakie są w zasięgu, turla, rzuca, przynosi i cieszy się tym niezmiernie. Bardzo interesuje się też książeczkami, im większa książka tym lepsza. Stąd na celowniku są moje książki, albumy, takie większego formatu. Mam wrażenie, że sam proces przewracania kartek jest dla niej frajdą. Robi to z niezwykłym zaangażowaniem. 

Ulubione czynności to ściąganie wszystkiego z półek, ze stolika, wyciąganie skarpetek z najniższej szuflady komody. Gdy leżymy na naszym łóżku, zrzuca na ziemię wszystko co znajdzie się w jej zasięgu i patrzy gdzie wylądowało. Do tego na okrągło wyjmowanie i wkładanie przedmiotów do pudełka no i buszowanie, cel: dotarcie tam, gdzie jak do tej pory nie zdążyła wściubić nosa, choć nie wiem, czy takie miejsca jeszcze są.

Helenka jest bardzo towarzyska. Śmieje się do ludzi, macha im. Stąd często w sklepie, czy na spacerze mamy niezły ubaw. Chętnie zostaje z babcią na godzinę lub dwie, gdy ja muszę wyjść do lekarza, czy na większe zakupy.

To co mnie najbardziej rozśmiesza, to jej reakcja na szczekanie psa. Jeśli je usłyszy, nieważne czy na klatce w bloku, czy za oknem, nieruchomieje i mówi "buw". Ma doskonały słuch, czasem słyszę to jej "buw", a dopiero potem nasłuchuję i faktycznie gdzieś w oddali szczeka pies. Ostatnio Hela otworzyła książeczkę, wskazała na obrazek z psem i powiedziała "buw". Nie wiem, skąd to jej zainteresowanie psami. Może dlatego, że wychowuje się w domu, w którym jest pies.

Najpiękniejsze jest to, że stała się ogromnym przytulakiem. Przychodzi i po prostu się wtula a mi miękną wtedy kolana. Mówię Wam, nie ma nic fajniejszego na świecie, zresztą na pewno doskonale to wiecie. :)))) Do tego stała się bardzo gadatliwa i rozśpiewana. :)

Tak mija dzień za dniem i za chwilkę będziemy świętować roczek. Aż sama nie wierzę, że to już za miesiąc. Chciałabym, aby to był taki niezwykły nasz dzień, kipiący miłością, uśmiechami i dobrą zabawą :)

Mam do Was prośbę, piszcie w komentarzach jaka zabawka dla roczniaka skradła serce Wasze i Waszego malucha. A może macie jakąś upatrzoną i chcielibyście ją mieć. Na pewno przydadzą mi się Wasze pomysły. :) No i oczywiście chwalcie się co u Was i u waszych pociech. Gorąco pozdrawiamy, ściskamy i życzymy wszystkiego najlepszego rówieśnikom Helenki:)))