List do Św. Mikołaja

Czy w dzisiejszej codzienności dzieci wierzą w Świętego Mikołaja? Mam ogromną nadzieję, że tak. No bo gdzie indziej szukać tej świątecznej magii, jak właśnie w dziecięcej, głębokiej wierze, że gdzieś tam daleko, na ośnieżonym krańcu świata swoją miejscówkę ma Mikołaj. I bez znaczenia jest czy to drewniany domek, czy mały zamek z fabryką zabawek. Są tam na pewno renifery, pomocnicy czyli elfy i Pani Mikołajowa. :) I tam lecą listy z całego świata, które Mikołaj dokładnie czyta.
Aha, no i przecież stamtąd przez cały rok ma miejsce obserwacja dzieci przez ogromną lunetę, czy są grzeczne i zasługują na świąteczne upominki. Uwierzcie mi, że nawet teraz pisząc to i uruchamiając wyobraźnię, mam świetną zabawę, a 30 urodziny miałam już jakiś czas temu.Jestem przeszczęśliwa, że mam dziecko i mogę na nowo odkrywać święta :)

Wtrącę też naukowe trzy grosze, psychologowie twierdzą, że dziecięca wiara w rzeczy cudowne jest niezwykle ważna, to taka naturalna potrzeba, tzw magiczne myślenie, które na ogół służy do oswajania i tłumaczenia świata. Przyczynia się pozytywnie do rozwoju malucha, co ciekawe, przydaje się też rodzicom. 

A jak to jest z poznaniem prawdy? Jeśli kogoś to stresuje, zacytuję dla uspokojenia wypowiedź dr Aleksandry Piotrowskiej pochodzącą z wywiadu udzielonego dla Newsweeka:

  "Nie uświadamiajmy dziecka na siłę, niech to się dzieje naturalnie. Kiedy dzieci mają 5-6 lat, dociera do nich, że cała ta historia jest trochę nielogiczna. Zaczynają pytać, powątpiewać i wtedy można dać im łagodny okres przejściowy, np. mówiąc, że Świętemu Mikołajowi trudno jest samemu rozwieźć prezenty do dzieci na całym świecie, więc część kupują rodzice i dziadkowie. To pozwoli też włączać dziecko w przygotowywanie upominków dla reszty rodziny – ono przecież także może pomagać Świętemu Mikołajowi. Około 11.-12. roku życia zaczyna dominować u młodego człowieka myślenie logiczne i w tej nowej, racjonalnej koncepcji świata miejsca dla Świętego Mikołaja już na pewno nie będzie."

Cały wywiad, bardzo pozytywny, poświęcony dziecięcej wierze w Św. Mikołaja możecie przeczytać Tutaj .

Ja bardzo długo wierzyłam. Ale tak naprawdę. W tych emocjach nawet słyszałam dzwonki sań Mikołaja za oknem. Rodzice zawsze tak sprytnie podkładali prezenty, że wszystko naprawdę wyglądało tajemniczo. Kiedy przestałam wierzyć? Sama nie wiem. Jakoś chyba samo przyszło, ale to tylko świadczy o tym, że żadnej traumy spowodowanej zderzeniem z rzeczywistością nie było. Normalna kolej rzeczy... A te magiczne wspomnienia na zawsze pozostaną. I nikt mi nie powie, że było to niepoważne. Choć oczywiście, napiszę to, każdy ma prawo do własnej opinii. 

Pamiętam, jak z bratem umawialiśmy się, że nie idziemy spać i będziemy czekać na Mikołaja. Układaliśmy poduszki pod ścianą i siedzieliśmy. Ile wytrzymywaliśmy. Może 20 minut? ;)))))

Jak jest dzisiaj? Chyba bywa różnie. Niby wszędzie pełno starań, by stworzyć magiczną atmosferę świąt, już w listopadzie sklepy błyszczą od lampek, choinek, wstążek i kokardek. Ale jednocześnie w moim odczuciu tą magię się nam odbiera... I Ci rodzice, którzy chcą tą wiarę w Mikołaja i krasnoludki podtrzymać, mają utrudnione zadanie. Zwłaszcza starsze dzieci, rozumiejące już co nie co, chcąc nie chcąc, żyją wśród reklam i billboardów, wyraźnie sugerujących, że to Rodzice powinni już szykować się do zakupu prezentów. A co kupić, to już do wyboru do koloru, ofert nie brakuje. 

W mojej szkole spotykały się dzieciaki głęboko wierzące w Mikołaja i takie "nowocześnie uświadomione". Gdybyście tylko posłuchali dyskusji pierwszoklasistów- sześciolatków. Jedni drugich przekonują do swoich racji, niezmiernie poważnie argumentują, w końcu obrażają się, że druga strona nie chce im uwierzyć. A więc tak jak napisałam gdzieś powyżej, bywa różnie.

Będę się mocno starać, by moja córeczka wierzyła w Świętego Mikołaja. Jak podrośnie będziemy pisać listy, opowiadać mikołajowe, świąteczne historie. Czy się uda? Mam nadzieję, że tak i nic nam w tym nie przeszkodzi. Może kiedyś Hela powie mi, że tego wieczora nie idzie spać, bo będzie polować na Mikołaja :)

Póki co Helenka jest jeszcze malutka. Trochę starsza jest moja bratanica. Już napisała list, przykleiła go do szyby. A kiedy niepostrzeżenie zniknął, cała szczęśliwa stwierdziła, że to nie Mikołaj, tylko jego pomocnicy zabrali list, bo przecież jeszcze było widno, a Mikołaj wyrusza w drogę tylko po zmroku.

Wasze dzieci wierzą w Świętego Mikołaja?