Społeczność "Plac zabaw"

Odkąd zrobiło się ciepło, często nasz spacerowy kurs obieramy na plac zabaw. Jest on niedaleko, więc dla urozmaicenia czasu, wyruszamy tam właśnie. Dodatkowo jest to naprawdę przyjazne miejsce z mnóstwem zieleni, ławeczek i stolików, z huśtawkami przystosowanymi dla tych najmłodszych użytkowników, ze strefą wyłożoną specjalną, bezpieczną nawierzchnią, na której Hela może sobie świetnie ćwiczyć chodzenie. No i co najważniejsze jest to miejsce tętniące życiem. Tak to jest, że zwracam teraz, będąc mamą, baczną uwagę na miejsca, którym kiedyś aż tak bardzo się nie przyglądałam. Poznaję nowe oblicza codzienności :) Plac zabaw to istny klub dla mam i ich dzieci. Przeróżne postacie można tu spotkać i przeróżne style bycia :) Na podstawie moich obserwacji stworzyłam sobie nawet typologię z przymrużeniem oka oczywiście ;)

 

Przychodzą tu mamy zaangażowane, towarzyszące w zabawie swoim dzieciom  i zaangażowane bardziej, które uparcie próbują zmieścić się do tunelu zjeżdżalni, nie zważając na możliwość zaklinowania się, chcące wdrapać się na ściankę wspinaczkową, mimo, że sięga im ona do pasa bądź huśtać się na jednej huśtawce razem ze swoją trójką dzieci ;) Aktywność ponad wszystko :) Dołączyć do tej grupy można tatusiów, których sporo jest na placu zabaw zwłaszcza w weekendy. Kopanie łopatką w piasku, niejednokrotnie sprawia im większą frajdę, niż ich dzieciom ;) 
Są mamy wyluzowane, najczęściej to takie, które mają już nieco starsze dzieci, siedzą sobie na ławce, obserwują swoje dziecko, a między jednym a drugim spojrzeniem zdążą wystawić buzię do słońca, sprawdzić w smartfonie co tam na fejsie, przeczytać rozdział nowej książki :) Są mamy tropiące- podążające niczym Inspektor Gadżet, z chusteczką nawilżaną i soczkiem w ręku, krok w krok za swoim dzieckiem :). 
Są mamy w grupie, które przyszły tu na ploty, siadają przy stoliku, ich dzieci bawią się gdzieś w przestrzeni, oczywiscie bliżej określonej. To dla nich taki sposób na relaks, bo przecież nie ma to jak babskie pogaduszki. 
Przychodzą też babcie- wypoczywające, troszkę zbytnio ufające w rozsądek swoich wnuków, łapiące oddech na ławeczce i raczące się kolejnym numerem "Życie na gorąco". W czasie, gdy one zatopione są w lekturze ich wnusio właśnie zjada piasek w piaskownicy ;) Są też babcie przejęte, akurat wczoraj na taką natrafiłam, kręciła kamerą zabawy swojego wnuczka :):)

I tym sposobem życie na placu zabaw się toczy bardzo intensywnie i ciągle coś się dzieje.

Jaką mamą ja jestem? Te moje porównania to oczywiście tak dla żartu, choć podparte tym co widuję. Gdybym miała się na tą chwilę gdzieś wpasować, to chyba jestem mieszanką mamy zaangażowanej i tropiącej- a wynika to z wieku Heli, która jeszcze jest malutka i potrzebuje asekuracji podczas chodzenia czy bujania się, potrzeba też ją oswoić, z różnymi sprzętami na placu. Ale nie martwcie się, nie utknęłam jeszcze w tunelu zjeżdżalni ;);) A na wyluzowanie myślę, ze przyjdzie jeszcze czas. A ten sobie płynie i moja mała Helenka będzie coraz bardziej samodzielna. Często powtarzam sobie, że samodzielności nie można tylko nauczyć, na samodzielność trzeba przede wszystkim dziecku POZWOLIĆ...

Ach, nie wspomniałam Wam jeszcze o obłędnych dziecięcych dialogach, których można posłuchać na placu zabaw. Ostatnio np bawi się dwóch małych chłopców w piaskownicy, tuż nieopodal ławki, na której siedziałyśmy z Helą:

- Zobacz, zdechnięty tramwajarz! (taki czerwono- czarny robak)

- Zrobimy mu pogrzeb.

- E no co ty, tylko go zakopiemy, umarte robaki nie znają się na pogrzebach.

- Chyba się znają...

- Dobra, ide zapytac sie mamy.

Wniosek z tego, mama wie wszystko, nawet o "umartych robakach". :)

Bywacie często na placu zabaw?

Z pozdrowieniami