Urodziny

Dziś w helenkowym domu dzień trochę inny niż wszystkie, dziś są urodziny helenkowej mamy. :) Podobno są tacy, którzy nie obchodzą urodzin... Szkoda. Tyle mamy szarych i zwykłych dni w roku, że kiedy nadarza się okazja aby poczuć się świątecznie, to czemu z tego nie skorzystać. :)

Tak więc u nas od rana świeci słońce i wcale nie dostrzegam tych lekko ciemnych chmur, które zbierają się powoli na niebie. W wazonie puszą  się kolorowe tulipany. Jest bardzo ciepło, otworzyłam drzwi balkonowe, powietrze pachnie wiosną, słychać śpiew ptaków. Mieszkamy tuż przy lesie, wiec możemy słuchać prawdziwych koncertów. Wspominałam w jednym z wpisów, że urodziny to powinno być święto nie tylko tego ktosia, który się danego dnia urodził, ale i jego mamy. Więc myślę, że dzisiejszy dzień to dobra okazja, by powiedzieć mojej mamie, że jest wspaniała i podziękować za cały trud, który włożyła w moje wychowanie.  :)   

A swoją drogą, byłam podobno niezłym gagatkiem. Tak trudno mi sobie wyobrazić, że byłam kiedyś takim małym szkrabem jak Helenka. Ale byłam, każdy z nas był :) I to pokazuje tylko, jak czas szybko płynie, niepostrzeżenie ucieka przez palce. Dlatego jak najmocniej wykorzystujmy każdą chwilę z naszymi maluszkami, bo zaraz przestaną być tymi rozkosznymi aniołkami i dorosną... Co teraz wydaje się nie do uwierzenia.

Na zakończenie powiem jeszcze o pięknym prezencie, jaki zrobiła mi dzisiaj Helenka. Otóż od jakiegoś czasu bawiłam się z nią w jedną z paluszkowych zabaw (w ogóle to jest świetny sposób na uspokojenie malucha, odwrócenie jego uwagi, przynajmniej u nas bardzo działa). Tzn zaczęła bawić się z nią najpierw babcia, a ja kontynuowałam. Na pewno znacie tą zabawę, towarzyszy jej rymowanka: 

Sroczka kaszkę warzyła, 

dzieci swoje karmiła: pierwszemu dała w miseczce, 

drugiemu dała na łyżeczce, 

 trzeciemu w garnuszku, 

czwartemu w dzbanuszku, 

a piątemu nic nie dała, tylko frrrrrr do lasu poleciała. 

(to dla tych, co nie znają, a pobawić by się chcieli :))

No i tak Helenka dziś siedzi sobie i nagle patrzę a ona skubie jedną rączką paluszki drugiej rączki i po chwili woła po swojemu i macha rączkami, tak jak w zabawie na zakończenie-gdy sroczka odleciała :) Kiedy dosiadłam się do Heli, zaczęła domagać się, żebym powiedziała wierszyk. 

Strasznie mnie to wzruszyło. Zawsze to ja z nią siadałam, brałam jej łapki i tak się bawiłyśmy. A dziś pokazała, że umie sama. Czy też odczuwacie taką przeogromną radość, gdy wasze dziecko nauczy się czegoś nowego? Wspaniałe uczucie!

Życzę Wam przyjemnego piątkowego wieczoru. Pozdrawiam Was urodzinowo. :)